ολεσίβωλος

ὀλεσίβωλος, -ον (Α)

αυτός που καταστρέφει, που συντρίβει τους βώλους.

[ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. τού τύπου τερψίμβροτος < θ. ολεσι- τού ὄλλυμι (πρβλ. ἀπόλεσις, ὤλεσα) + βῶλος, πρβλ. μεγαλό-βωλος].